Gister , 24 oktober, hebben we het eindpunt bereikt van onze ‘Pelgrimstog van Hoop’, een tocht van 3 weken door de Kaapprovincie in Zuid Afrika.

Volgens ons pelgrimsgidsje is het de bedoeling om daar het Zuid Afrikaanse volkslied te zingen. Flarden daarvan kennen we van de kippevel-momenten bij de aanvaarding van Nelson Mandela’s presidentschap en bij zijn begrafenis. Maar de 5 talen die het volkslied verenigt, zijn voor ons te ingewikkeld.

Gelukkig kwam er een groep jonge mensen, van verschillende kleur, juist op dat moment, ook het gedenkteken bezoeken. Nadat we hen uitlegden dat we hulp nodig hadden, zongen ze uit volle borst, allemaal uit het hoofd, hun Anthem, hun volkslied. 

Dit moment vat onze tocht eigenlijk precies samen. 

• 

We liepen drie weken lang door de geschiedenis van dit land om de hoop te voeden op de toekomst voor Zuid Afrika. De hoop op een land dat zijn diversiteit als rijkdom ziet, dat de pracht van natuur en cultuur voor iedereen beschikbaar maakt en in staat zal zijn de grote ongelijkheid tussen rijk en arm om te buigen tot nieuwe verhoudingen.

We hebben gezien hoe de oude tradities van de Khoi en de San mondjesmaaat aandacht krijgt in musea en in natuur-onderzoek.

De verhalen van de missieposten met bijzondere namen als: Genadendal, Pniel en Elim hebben onze kijk op de invloed van ons Nederlanders sinds de 17e eeuw genuanceerd: de missieposten hier in de Kaap zijn vanaf het begin uit geweest op onderwijs en ontwikkeling van de, toen nog nomadische, Khoi en hebben een belangrijke rol gespeeld bij de opvang van vrijgemaakte slaven sinds 1838.

Wat een voorrecht is het om zo vrij, in de lente, tussen de goudgele korenvelden van Overberg, langs de ruige zee en door het fynbos met grote verscheidenheid aan planten en vogels te mogen lopen!

Jodiens enkel, die op de vierde dag zwikte, heeft even voor oponthoud gezorgd in de gastvrije pastorie van Franschhoek. Maar wonderwel heeft de beweging van het lopen gezorgd voor herstel van soepelheid. De laatste vier lange wandeldagen (meer dan 25 km per dag) kon de rugzak mee met de begeleidende auto van een groep pelgrims die ons passeerden en dat maakte dat we op de geplande dag Agulhas bereikten.

Tot slot:

Het Pelgrimslied van Amanda Strydom heeft ons deze weken begeleid, we zongen het iedere morgen bij de start van het lopen. Via YouTube is het te vinden: Pelgrimsgebed, Amanda Strydom.

Nu gaan we in Segdefield, in het vakantiehuisje van de familie Marais, nagenieten.

Martin en Jodien