Wij zijn op 4 oktober begonnen met de Pelgrimstog van Hoop door de Kaapprovincie in Zuid Afrika.
We lopen langs dorpen van vrijgemaakte slaven (Pniel), de gevangenis Groot Drakenstein, waar Nelson Mandela in 1990 werd vrijgelaten, zendingskerken en plasen (grote boerderijen waar wijn en fruit verbouwd worden). Iedere dag veel indrukken. We noemen er enkele.
- We zijn gestart in Wellington waar begin dit jaar een nieuw retraitecentrum is geopend, het Andrew Murraycentrum voor spiritualiteit. Er is een prachtige lichte kapel waar 3x per dag een meditatieve viering wordt gehouden. We werden gezegend op pad gestuurd en Frederick Marais, die het pad 5 jaar geleden mee uitdacht, liep de eerste dagen met ons mee.
- Die weldadige ervaring van het meekrijgen van de zegen voor de tocht herhaalt zich elke dag, als we verder trekken. We beginnen dan in of voor de kerk en de predikant spreekt een hartelijke zegenbede uit. Zo zette in Paarl een jonge, vrouwelijke dominee via een mindfulnes-oefening ons eerst in onze kracht, waarna ze God vrolijk dankte en ons met de zegen van Sint Patrick op pad stuurde. Hoe mooi klonk dit in het Afrikaans.
- Het blijft verbazen: de grootste kerk in ieder dorp is bijna altijd een NGK is: de Nederduitse gereformeerde kerk. Meegekomen met Jan van Riebeeck in de zeventiende eeuw, ideologische onderbouwing geweest van de Apartheid, terwijl ook het verzet hiertegen in deze kerk fel en belangrijk is geweest. Nu zoekt de nieuwe, jonge generatie van predikanten naar nieuwe wegen en een gezamenlijke toekomst met de VGK, de ‘ bruine’ verenigde gereformeerde kerk.
- De eerste dagen liepen we nog veel over het teerpad langs boom- en wijngaarden. Dat was af en toe frustrerend omdat er verderop tegen de hellingen wel een pad liep. Die was dan ontoegankelijk vanwege de hoge elektrische omheiningen van de landgoederen. Het bezit van de blanken wordt goed afgeschermd. Schrijnend is het contrast tussen de prachtige wijnboerderijen in Kaaps-Hollandse stijl en de plakkerskampen met de geïmproviseerde, van golfplaten gemaakte barakken van de vluchtelingen uit o.a. Namibië, Botswana en Mozambique, die bij elk dorp te vinden zijn.
- Ten slotte. Het is hier volop lente en de natuur is op haar mooist. We zijn dankbaar dat we hier volop van kunnen genieten en beseffen hoe bevoorrecht we zijn. Dat een ongeluk in een klein hoekje zit wisten we vooral van horen zeggen. Eergisteren ging Jodien onderweg door haar enkel. Het was heel pijnlijk maar het gebeurde gelukkig vlak langs het teerpad. Een auto bracht ons terug naar Franschhoek waar een dokter ons een recept van enkele dagen RICE voorschreef (Rest, Ice, Compression, Elevation). Dit schiep een mooie gelegenheid om de eerste indrukken op een rijtje te krijgen. Morgen stap ons (hopelijk) weer.
Meer info over het pelgrimspad: www.communitas.co.za. Materiaal over het pad staat onder: Overberg, Pelgrimstog van hoop.
Lieve mensen, Wat heerlijk om een teken van leven van jullie te krijgen. En wat fijn om zo een stukje met jullie mee te lopen.
Ik hoop dat de enkel van Jodien weer 100% is.
Nog een mooie tocht met veel zegeningen.
Fijn van jullie te horen. Ik begon alweer een beetje te tobben over de vraag of het wel goed zou gaan. Mooie, zonnige foto’s. Lekker doorlopen zo.
Beste Martin en Jodien,
Wat mooi om zo een teken van hoop te zijn. Op de foto bovenaan straalt bij de jongens de verbazing er van af.
We leven met jullie mee.
Dag Jodien,
Mooi om te lezen hoe jullie in deze barre tijden een Pelgrimstog van hoop lopen. In gedachten loop ik graag een eindje met jullie mee: lente in Zuid-Afrika!
Een hartelijke groet voor jou en Martin,
Reinier
Lieve Jodien en Martin, we hopen dat Jodien gauw weer op de been is, zodat jullie deze, in alle opzichten, prachtige tocht kunnen voortzetten.
Liefs, Mieke en Paul
Lieve Jodien en Martin, goed en snel herstel gewenst Jodien, en samen gezegende verdere pelgrimstocht, hartelijke groet, Marieke van der linden.
Wat een ervaring weer. Wat doen jullie toch bijzondere en ook gewone dingen zo in deze nieuwe levensfase.
Hoop ook dat je enkel weer goed is Jodien zodat jullie kunnen doorlopen.
Veel succes, geluk en inspiratie
Lieve Jodien en Martin,
Vanmorgen in de RK kerk waar ik meezong in het koor een lichtje van hoop aangestoken
voor jullie, en voor mensen om me heen die hun eigen pelgrimstocht door het leven
lopen.
Soms met een manke enkel, soms genietend van de zon en de warmte van mensen om hen heen.
Dat jullie die warmte mogen tegenkomen onderweg, en dat je maar weer lekker vooruit kunt op jouw voeten Jodien
groetjes Joke ( en ook van Frits die in de Hagedienst was, waar een stukje voorgelezen werd vanuit jullie blog)
Wat een prachtige contrastwandeling, Jodien en Martin. Heel mooi om zo een inkijkje te krijgen in jullie hoopvolle onderneming!
Veel liefs van Doortje en Peet
Ek hoop dat u reis voorspoedig sal wees! ?
Lieve Jodien en Martin,
Zijn die rode hoeden het teken van de pelgrim?
Liefs en sterkte met de enkel!
Anne Marijke
Lieve Anne Marijke, jazeker, de rode hoed hoort bij de Pelgrimstog van hoop.
t Was even wennen om ermee te lopen, maar hij beschermt tegen zon en wind en, t belangrijkste: hij werkt als alarmlicht als we langs een drukke weg lopen. De enkel is iedere dag een beetje minder dik. Lopen op plat vlak gaat prima, bij bergpaadjes moet ik oppassen. Gelukkig heb ik vanmorgen mijn rugzak mee kunnen geven aan de begeleidende auto van een groep pelgrims. Dus tot Cape Agulhas loop ik nu veel vrijer, heerlijk! Liefs
Dag Martin en Jodien, wat verrassend te lezen wat jullie ondernemen en ervaren en wat een leuke site. Ik zie dat ook Jurrien Dengerink een bekende voor jullie is. Ik stuur je af en toe wat van de Janusz Korczak Stichting. Zo blijft er op afstand contact. Groet, Paul Boersma