Op 7 mei werd in Tel Aviv  de Israeli-Palestinian Memorial Day Ceremony gehouden.

Ik nam‘s avonds  deel aan die unieke herdenking van de oorlogsslachtoffers zowel aan Israëlische als aan Palestijns kant temidden van 9000 (!) mensen. waaronder heel veel jongeren.

Eén van de sprekers was Mohammed Darwish, een jonge tiener uit het vluchtelingenkamp Aida in Bethlehem. Hij vertelde dat hij met zijn vriendje op het schoolplein aan het voetballen was. Toen hij terug kwam met de bal die over het hek was geschoten, zag hij zijn vriend in een plas bloed. Pas langzaam drong het tot hem door dat zijn vriend was getroffen door een geweerskogel afgevuurd door een Israëlische soldaat. De tiener beëindigde zijn toespraak met deze (vertaalde) woorden:  “I promise you that I will talk about your death in order to bring life back to a human path, and in recent years I have chosen to perpetuate you through activities for peace.” 

Hier op de Tent of Nations gaat het werk door, terwijl de temperaturen oplopen.

Ik ben een soort jeugdherbergvader aan het worden, die de vrijwilligers van brood en bed voorziet en instrueert over het werk op het land. We zitten nog steeds in de fase dat het hoge gras verwijderd moet worden. De druiventrossen beginnen te groeien, de olijven bloeien bijna en aan de vorm van het fruit kun je de bomen herkennen. Het blijft een feest om zo dicht bij de aarde te leven. Het ‘gegeven’ dat ik werk op land waarvan een opdringeringe bezetter eist dat alles wat groeit en vruchten geeft met de grond gelijk wordt gemaakt geeft alleen maar meer motivatie.

Over drie dagen zitten de drie maanden er al weer op, vrijdag vlieg ik terug.

 Ik ben vooral dankbaar voor wat ik hier heb kunnen betekenen en kunnen leren over geweldloos en creatief verzet. En ook heb ik zin in een koude douche met flinke stralen.

Eldad Kisch schreef over de memorial day een mooie kolom die te vinden is op https://www.crescas.nl/blog/webcolumnkisch/